د نیا محل گذر است

 

« فاطمة بضعة منّی من آذاها فقد آذانی و من آذانی فقد آذی الله»
فاطمه(س) پارۀ تن من است،هرکس او را برنجاند مرا رنجانده و هرکس مرا برنجاند بتحقیق خدارا رنجانیده است.

«حضرت فاطمه زهراء(سلام الله علیها)، خشمناک شهیده شدند»

پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) برای تشخیص مؤمن از منافق میزان هایی قرار داده بود. یکی از علامات مؤمن رضایت پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) از وی و از علامات منافق خشم پیغمبرخدا(صلی الله علیه وآله وسلم) با وی بود که رضایت و غضب وی از غضب و رضایت خداوند جدا نیست؛ و رضایت و خشم پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) با رضایت و خشم حضرت فاطمه زهراء(سلام الله علیها) نیز ارتباط دارد.

همانگونه که خود پیغمبر(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود: کسی که فاطمه(سلام الله علیها) را راضی کند، رضایت مرا به دست آورده و کسی که او را به خشم آورد مرا به خشم آورده.

بلکه رضایت و خشم حضرت فاطمه زهراء(سلام الله علیها)، مستقیماً با رضایت و خشم خدا ارتباط دارد. چنانکه پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود:

«خداوند با رضایت فاطمه(سلام الله علیها) راضی میشود و با غضب اوغضبناک میشود.»

 

صدور اینگونه فرمایشات از پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) باعث گردیده بود که توجه مردم جلب شود و در دل ها اثری خاص بگذارد، از اینجا بود که عمر(لعنة الله علیه) و ابوبکر(لعنة الله علیه) از کار خود و ستمی که نسبت به حضرت فاطمه زهراء(سلام الله علیها) کرده بودند و باعث خشم وی شده بود به وحشت افتادند و در صدد برآمدند تا حضرت فاطمه زهراء(سلام الله علیها) را از خود راضی کنند. برای دست یابی به این کار به امیرالمؤمنین حضرت علی(علیه السلام) متوسل شدند، ولی دیر شده بود و پشیمانی سودی نداشت.

آنها از ظلم و ستمشان وقتی اظهار پشیمانی کردند که حضرت فاطمه زهراء(سلام الله علیها)، حجت را بر آنها تمام کرد و خودشان اعتراف کردند که به بی بی عالمین ستم کرده اند.